In de afgelopen jaren hebben we allemaal ervaren hoe het is om afgezonderd te leven van tenminste een deel van onze dierbaren. Wat heeft die onvrijwillige isolatie ons over onszelf geleerd? Zijn onze relaties erdoor veranderd?

boek je bezoek

Een goed gesprek

Vanaf 2021 zoekt het Zeeuws Museum naar manieren om eenzaamheid aan te pakken. Eén manier is om het onderwerp bespreekbaar te maken en het taboe dat op eenzaamheid rust te doorbreken. In dit eerste project van het vierjarige programma eenZM kijken we naar kunstwerken die door de coronapandemie nieuwe betekenis hebben gekregen. De kunstwerken zelf zijn niet veranderd. Door onze ervaringen in de coronajaren zijn we er wel anders naar gaan kijken.

Bij deze kunstwerken voeren we gesprekken over je alleen voelen en over het belang van sociale contacten voor onze gezondheid. Delen van die gesprekken zijn terug te horen in deze tentoonstelling. Het eerste werk waar we op reflecteren is het videowerk De Profundis (2014, collectie Zeeuws Museum) van Koen Hauser en Maarten Spruyt. Zij maakten dit werk zeven jaar geleden voor de tentoonstelling Tasten in het Duister. Hoe kijken we nu naar dit beeld?

Ben jij ook toe aan een goed gesprek? Lees hier meer over de gesprekken en meld je aan! 

praat mee

Nieuw werk tijdelijk toegevoegd

Tot en met 4 september is het kunstwerk Spreken van Berlinde de Bruyckere uit 1999 te zien in Vanuit de diepte. Dit werk is voorgedragen door onze directeur Marjan Ruiter. Lees hieronder haar motivatie.

Wie ben je?

Ik ben Marjan Ruiter. Sinds 2009 werk ik voor het Zeeuws Museum.
Een belangrijk deel van mijn werk bestaat uit het voeren van gesprekken en tijdens de lockdowns ging dat gewoon door. Doordat ineens alles digitaal werd miste ik misschien wel 80% van de signalen die de ander uitzendt in een gesprek of ontmoeting. Het was net alsof een van mijn zintuigen niet meer functioneerde. Ik kon daardoor moeilijk aanvoelen hoe het met de ander ging. Terwijl dat voor mij van grote betekenis is.

Welk kunstwerk heb je voorgedragen?

Spreken van de Vlaamse kunstenaar Berlinde De Bruyckere. Deze zogenaamde dekenbeelden zijn ontstaan in reactie op de volkenmoord in Rwanda in de jaren ‘80 van de vorige eeuw. De dekens in deze werken verwijzen zowel naar de eindeloze stroom vluchtelingen en tegelijkertijd naar de geborgenheid van de kindertijd. Het werk van de Bruyckere spreekt mij aan omdat ze vaak in één beeld tegenstrijdige dingen verbeeldt. Haar werk gaat zowel over sterven en lijden als over bescherming en troost.

Waarom kijk je anders naar het werk sinds corona?

Tijdens de pandemie kreeg ik de neiging om me af te sluiten voor het lijden van andere mensen omdat ik me zo machteloos voelde. Als ik nu naar dit werk kijk, zie ik mezelf met mijn familie in een relatief veilige bubbel, ons afsluitend voor de wereld om ons heen. Dit beeld laat me zien dat ik zo niet wil leven. Door me open te stellen voor de inzichten, het geluk en verdriet van de mensen om me heen krijgt mijn leven meer kleur en meer betekenis.

zelf een kunstwerk voordragen?